Hoe is het mogelijk....

In de dagen na woensdag 23 juni, waarbij het lange gips vervangen is door laag gips merk ik dat het iedere dag een stukje beter gaat. Het medicijngebruik bouw ik al aardig af, dus het gaat de goede kant op. Afgelopen zondag had ik me al verheugd op de grand prix van Oostenrijk en s avonds de wedstrijd van Oranje voor het EK. Erwin monteerde de beensteun op de rolstoel, kussentje erin en in de huiskamer naar de F1 kijken. Het was een dusdanig mooi gereden race van Max, waarbij hij eigenlijk continu aan kop reed. Hamilton volgde braaf op enige afstand. Er was dus weinig spannends te beleven. Halverwege de race wel weer naar de slaapkamer gereden. 1,5 uur in de rolstoel lukt nog niet, dus de 2e helft op mijn tablet gekeken. Maar fijn is wel dat Max zijn voorsprong op Hamilton iets kon vergroten. En ook een pluspunt, de "beker" had een mooi ontwerp, ik denk dat het het circuit moest voorstellen.

Om 18:00 uur hadden Danielle en ik ons samen met het tablet in bed geinstalleerd om naar de wedstrijd van Nederland te kijken. Binnen 10 minuten was het eerste scheldwoord al uit mijn mond gerold, wat me een vermaning van Danielle opleverde. Sorry Dani, ik zal me inhouden🤭. Manmoedig heb ik daarna een kwartier mijn mond weten te houden. Toen vloog er weer een niet zo n mooi woord over de lippen: wat een l.l..... Jeetje mam, doe eens even rustig😖. Sorry Dani, maar het is toch ook een waardeloos spel, een blamage gewoon. Krijgen die jongens soms betaald om te verliezen? Enfin, de rest van de wedstrijd besloot Danielle haar kostbare tijd maar aan haar studie te besteden en ik heb iets anders opgezet.... zo jammer dit🥺.

Gucci liep al een paar dagen mank, dus maandag had Danielle een afspraak gemaakt bij de dierenarts. Phillip kwam een paar klusjes doen en zou ook even meegaan naar de dierenarts. Beneden in de kelder een half uur gezocht naar het reismandje, maar nergens te vinden. Wat nu? Phil weer de kelder in, een grote plastic Ikea doos met deksel leeggemaakt, een paar grote luchtgaten in de deksel gemaakt, dekentje erin, Gucci erin en naar de dierenarts. Gucci was lief, liet zich braaf onderzoeken, thermometer in haar kontje, dokter kon niets vinden, spuit met pijnstiller en een antibioticakuurtje. Even afrekenen, € 80,00 voor een kwartiertje, en weer op huis aan. Gucci springt uit de bak en heeft niet meer mank gelopen🙄. Volgens Phillip deed ze dat vast uit solidariteit met mij, maar loopt ze nu weer gewoon omdat ze bang is dat ze anders nog een keer naar de dierenarts moet😅.

Vandaag ging uit bed de rolstoel in al aardig soepel. Naar de keuken gereden en een glas limonade gepakt, half vol want even kijken hoe ik dat zonder over de rand te laten klotsen weer naar de slaapkamer krijg..... gelukt! Het gaat steeds beter. En vandaag over twee weken krijg ik loopgips en mag ik na een aantal dagen voorzichtig beginnen met revalideren🦵👩‍🦯