2 treedjes omhoog hupsen, nog even oefenen

Tot nu toe is het buiten de twee controlebezoekjes aan het ziekenhuis, waarbij Danielle een makkelijk zomerjurkje over mijn hoofd trok, veel nachthemdenwerk geweest. Ik word dat een beetje zat, en stel dat ik weer de deur uit moet terwijl het buiten kouder wordt of regent? Afgelopen week dus gegoogled op trainingsbroeken met een rits tot aan de tailleband. Een knap ding gevonden hij werd met 2 dagen bezorgd. Ideaal, rits open en het gipsbeen glijdt er zo in weg. 

Zaterdag had Danielle een bbq bij haar "schoonouders" en Erwin een strandfeestje van Jan die zijn 60ste verjaardag viert, dus Ellen kwam bij me om gezellig een gezonde salade te maken. Voor dat diner heb ik mezelf dus in mijn nieuwe zwarte broek gehezen en er een mooi truitje op aangetrokken. Mezelf onder toeziend oog van Ellen naar de huiskamer gerold, ik wilde eindelijk eens op de bank zitten, als een gewoon mens. Probleem is dan wel dat ik twee treedjes omhoog moet hupsen. Tja, hoe gaan we dat eens doen. Looprek en stokken erbij en van alles proberen. Het viel nog niet mee... ik geef het toe, ik ben gewoon bang om te vallen, waarbij ik het risico loop dat het fragiele herstelwerk van de botten weer teniet gedaan wordt en ik weer opnieuw kan beginnen. Of dat echt zo is of tussen mijn oren zit geen idee! Na een paar keer proberen en met ondersteuning van Ellen sta ik toch op de verhoging. Lekker op de bank geplofd, hocker onder het been, kussen in de rug, genieten van het uitzicht😃. Ik zou bijna denken dat ik weer terug ben bij mijn  eigen "normaal". We zitten te kletsen en ik zie de overbuurvrouw Rian aankomen met een grote bos bloemen. Afgelopen maandag kreeg ik een appje van haar, ze gaan een paar dagen weg,  of ik de groenbakken voor ze buiten wil zetten, autschhh... Terug geappt dat ik het aan Erwin of Danielle zou doorgeven want dat het mij niet lukt, aangezien ik al een maand met een gebroken been zit. Nu een autschhh van haar kant. Jeetje dat wist ik niet, als we terug zijn kom ik een bloemetje brengen.... heel lief dus. Rian drinkt wat, we kletsen even en ze gaat weer naar huis. Zo, zegt Ellen. Wat gaan we bestellen? Oh, eh... ik dacht dat we op de gezonde tour zouden gaan en dat je een salade zou maken? Nee, zegt Ellen, heb ik geen zin in... komt dat even goed uit, ik ook niet. Het wordt een lekkere slechte hap, patat met een smulrol😋. 

Vandaag is het zondag, Max rijdt weer. Om 15:00 uur haalt Erwin me op, monteert de beenflap op de rolstoel, kussentje onder het been en in de rug, glaasje limonade en een nootje erbij en kijken maar.... de supertopper rijdt weer een fantastische race en Hamilton heeft wat problemen met zijn auto en komt niet verder dan de 4e plaats. Max loopt weer een stukje uit richting de wereldbeker, maarrr... het seizoen duurt nog wel even. 

Ik lig net weer in mijn bed als Marit en Rob langskomen, ze brengen wat leesvoer mee, we drinken en praten wat en de zondag is ook bijna klaar om afgestreept te worden!