Gaat het ooit nog eens gebeuren?

Dinsdag 6 juli werd Peter R. De Vries neergeschoten. Een laffe daad, naar alle waarschijnlijkheid in opdracht van iemand uit het criminele circuit. Op een kaartje aan een bosje bloemen had iemand o.a. het woord "overleef" geschreven. Ik kreeg er de rillingen van, net als bijna heel Nederland. Dat ene woordje bracht onder woorden waar iedereen op hoopte. De houding en het gedrag van Peter R. Kon me nou niet altijd bekoren, maar het was wel een vent met ballen, die bovenal de waarheid boven tafel wilde krijgen. En zijn vasthoudendheid heeft toch voor tal van slachtoffers of hun nabestaanden die waarheid ook boven tafel gekregen. Hij was dan een rots in de branding. Toen hij afgelopen donderdag 15 juli helaas toch overleed voelde dat als een overwinning voor de onderwereld, wie dan ook de opdrachtgever is. Het lijkt steeds erger te worden in Nederland, zonder pardon wordt steeds vaker naar een mes of pistool gegrepen. De regering wil al jaren korte metten maken met de "georganiseerde misdaad". Maar gaat dat ooit nog eens gebeuren?

De versoepelingen die we met betrekking tot de Corona-uitbraak weer mochten doorvoeren werden door sommigen van harte toegejuicht en door anderen wat geringschattend aangehoord. Inmiddels blijken er weer een enorm aantal positieve besmettingen te zijn. Doordat veel mensen inmiddels zijn gevaccineerd is het aantal ziekenhuis opnames (nog)  niet echt verontrustend, maar echt lekker voelt het toch niet. Gaat het ooit nog eens gebeuren dat we het virus kunnen uitroeien?

Afgelopen woensdag 14 juli vertrok Phillip met een paar vrienden naar de Eifel voor een weekje vakantie. Op internet keek ik of hij een beetje lekker weer zou hebben. Op de Duitse site waarop ik keek stond een grote oranje driehoek met een enorm uitroepteken erin. Het was een waarschuwing dat er erg veel regen zou vallen. Ik waarschuwde Phillip om vooral voorzichtig te zijn onderweg. Het komt allemaal goed mam... Tja, hoe goed, daar hebben we nu al dagenlang van allerlei ellende van meegekregen. Wat een dieptrieste situatie bij ons in Limburg, maar helemaal in Duitsland en Belgie. Vanwege de vele overstromingen is het getroffen gebied uitgeroepen tot "rampgebied". En volgens de voorspellingen gaat dit in de toekomst veel vaker gebeuren. Een ramp als deze houdt niet op bij de landsgrenzen, eigenlijk heeft het hele klimaat geen boodschap aan landsgrenzen. Wil je daar dus de juiste maatregelen voor nemen, dan zal je echt mondiaal veel meer moeten samenwerken om gestelde klimaatdoelen te behalen. Maar of dat ooit nog eens gaat gebeuren?

Vandaag, zondag 18 juli, Erwin roept me in de ochtend het terras op voor een kopje koffie. Ik drink mijn koffie op maar vind het nog te fris, dus weer met de krukken naar binnen geslofd. Stoer naar het trapje van de huiskamer, maar het was toch weer even zoeken hoe ik nou weer enigszins stabiel de twee treedjes kan nemen. Zet ik de linkerkruk nou eerst boven en hijs ik dan mijn goede voet omhoog of was het nou net andersom? Recht vooruit of deed ik het nou overdwars? Enfin, uiteindelijk toch weer boven gekomen, maar op de een of andere manier kostte het wat moeite. Erwin zorgt weer voor de poef met wat kussens erop en een kop koffie. Een aflevering van de serie Borgen gekeken en toen maakte mijn blaas duidelijk geleegd te willen worden. Dus weer in de krukken geklommen en weer het trapje af met pijn en moeite en naar het toilet. Ik was daarna heerlijk dicht bij mijn slaapkamer en bed, was inmiddels weer bekaf en ben lekker plat achterover gevallen..... Gaat het ooit nog eens gebeuren dat ik weer vrij en frivool zonder moeite en zorgvuldig na te denken door het huis kan rennen of een heerlijke wandeling door ons prachtige duingebied kan maken? Tuurlijk gaat dat gebeuren!!

In de middag kwam Ellen nog even buurten. Op mijn krukken weer vanuit de slaapkamer naar het terras waar inmiddels twee parasols uitstonden. Wat gedronken en toen weer naar binnen om naar de F1 te kijken. Bij de drempel naar binnen gaat het bijna mis. Ik stap met mijn gipsbeen als eerste naar binnen maar bedenk dat ik daar de kracht niet mee op kan vangen. Veel te snel wil ik van been wisselen maar klap om. Gelukkig tegen de deurstijl aan. Evengoed krijgt mijn gipsbeen een klap te voorduren. Niet fijn 😪. Hoop maar dat ik inwendig geen schade heb aangericht... voorzichtig weer naar de huiskamer om toch naar Max te kijken. Verwachtingsvol kijken we naar de start. Die gaat er behoorlijk pittig aan toe tussen Max en Hamilton. Bocht, na bocht, na bocht blijft Max Hamilton net voor. Jezus, zegt Ellen dat moet toch een keertje misgaan, moet je kijken..... ze heeft het nog niet gezegd, of Max crasht op zo n verschrikkelijke manier, niet te bevatten. Na een minuutje wordt hij gelukkig uit het wrak geholpen. Dat hij dit overleefd heeft is een wonder als we later zien hoe de auto in elkaar zit. Max wordt met de ambulance weggevoerd. De overige auto s gaan de pitstraat in en de schade aan de auto van Hamilton wordt gerepareerd. Heel vreemd dat dat mag. Terugblikken laten zien dat Hamilton een wiel van Max raakt. Nog later blijkt dat Hamilton een straf van 10 seconden krijgt. Evengoed wint hij de race en viert hij uitbundig zijn overwinning. Dat is nog vreemder... hoe durf je! Max staat gelukkig nog steeds voor op Hamilton, maar gaat Max ooit nog eens wereldkampioen worden? Zeker weten, hij gaat Hamilton zijn eigen helm laten opvreten, let maar eens op 💪