Gemak dient de mens...

19 juli start weer een nieuwe week. Het is prachtig weer en dat is fijn want Erwin heeft deze week vrij, moet wel tussendoor nog klusjes doen maar niet veel. Hij doet samen met Danielle boodschappen want er moet eten op de plank komen. Aangezien we de deur niet uit kunnen heeft hij dinsdag einde dag Rob en Marijke uitgenodigd voor de BBQ. Ik rust lekker achterover, en laat me eens flink verrassen wat ons voorgeschoteld gaat worden. Daar waar ik meestal bedenk wat het gaat worden moet ik nu gewoon afwachten. Als de gasten arriveren slof ik met gipspoot en al ook naar buiten waar inmiddels mijn twee tegenover elkaar staande tuinstoelen al klaar staan. Twee kussens op de ene, zodat ik daar mijn been omhoog kan leggen. Zo houd ik het wel een tijdje uit. Drankjes erbij, wat snackjes en de BBQ wordt aangestoken. Kokkie heeft gezorgd voor twee mooie stukken vlees van de slager voor de heren en een stuk zalm voor de dames met een biefstukspies erbij. Wat salade, stokbrood en komkommer, het was simpel maar heerlijk. Ondanks dat ik de dag niet kan afwachten dat het gips eraf gaat en ik mijn been na revalidatie weer volop mag belasten, heeft deze situatie toch ook wel een paar voordelen..... Ik hoef al weken niet te bedenken wat we moeten eten, ik hoef geen boodschappen te doen ( maar dat is niet altijd een voordeel😏), en ik hoef niet na het eten de troep af- en op te ruimen. Zelfs de visite helpt mee af te ruimen, de vaatwasser te vullen en een doekje over het aanrecht te halen. Dat is echt zo fijn😃. Ik heb zelfs even overwogen om in het ziekenhuis te vragen of ze het gips met een ragdunne snede van het been kunnen halen zodat ik het af en toe nog om kan doen als we weer eters hebben..... oh oh, foei wat gemeen zeg🤭. Rob en Marijke gaan bijtijds weer naar huis zodat Marietje weer op tijd haar mandje kan opzoeken!

Woensdag komen Margreet en Rene, twee goede collega's op bezoek. Heel gezellig en ze brachten een mooie bak met planten mee. Dit is ook de week dat ik weer start met een uurtje werk per dag, conform de afspraak met de bedrijfsarts. Later maak ik met Veronie nog een re-integratieplan. We maken er dan maar van: een paar uurtjes per week. Het is lastig om het bij een uurtje per dag te houden. Voor je het weet ben je al weer twee a drie uur verder en zit je weer volop in de mailwisseling. Gelukkig valt er ook veel te lachen met de collega's, dus prima om mijn blikveld weer te vergroten en op te starten.  Ik moet nog even de juiste balans vinden in werken, fysiek herstellen en de prive afspraken. Af en toe merk ik dat de vermoeidheid namelijk flink toeslaat💤.

Op vrijdag is de officiele opening van de Olympische spelen in Tokyo. Ik kijk een stukje maar het kan me niet zo boeien al die teams die vlagzwaaiend langs lopen. Ik kijk twee opnames terug van "de slimste mens". Daarna skip ik weer terug naar de NOS en tot mijn verbazing lopen er nog steeds teams vlagzwaaiend de arena binnen, zucht.... Op het nieuws hoorde ik later dat het zelfs nog een versoberde ceremonie was... Het blijkt dat door het tijdsverschil veel atleten of teams in onze nachtzone aan hun wedstrijd beginnen. Ook laat de Nos niet alles zien. Dat is dan weer jammer.  

Op zondag is TeamNL in het bezit van twee zilveren medailles. Het lijkt een beetje mager tov voorgaande spelen. Ook valt me op dat veel Nederlandse sporters echt pech hebben of gewoon niet de conditie hebben waarop ze gehoopt hadden. Epke en Kiki zijn niet in topform en kondigen aan te stoppen. Annemiek van Vleuten heeft contactproblemen en denkt daardoor dat ze koploper is bij het wielrennen, maar blijkt voor de zilveren plak gereden te hebben. Heel sneu. Onze bokser en schermer liggen er al na een wedstrijd uit, sniffedesnif. Dan maar lekker zondagmiddag installeren voor de hockey wedstrijd van Oranje tegen het minst goede team van dit toernooi, Zuid Afrika, dat moet wel een lekkere wedstrijd gaan worden, ja toch, niet dan? Nou....... niet dan dus! Al na enkele minuten scoort een speler van Zuid Afrika heel makkelijk een doelpunt voor de ogen van de dromertjes van Oranje. Nee zeg, dat opent je ogen wel, zou je denken. Maar nee hoor, niet veel later valt er weer een doelpunt voor Zuid Afrika. Hoe kan dit nu? Wakker worden heren,  jullie staan hier op de OS, dit is geen oefenwedstrijd😥! Erwin staat op,  wil niet meer naar "de prutsers" kijken. Ik heb er nog vertrouwen in, dus blijf zitten. Nog voor ik met mijn ogen kan knipperen maakt Zuid Afrika een derde doelpunt. Zelfs ik trek dit niet meer. Ik krijg een deja vu van Oranje op het EK voetbal. Dit hockeywerk hoort zo niet bij de EK hockey kampioen van 2021, wat een blamage. Met mijn krukken "huppel" ik naar mijn slaapkamer, ik ga een boek lezen. krijg de indruk dat het niet "onze" spelen zijn. Na een paar bladzijden lezen, kan ik het niet laten. Ik open het liveblog van de wedstrijd en lees dat het inmiddels 3-3 staat. De heren hebben waarschijnlijk een flinke preek van coach Caldas gehad, nu wordt het weer interessant. Ik klim weer in de krukken en slip weer naar de woonkamer om de rest van de wedstrijd af te kijken. Oranje weet er nog twee doelpunten bij te maken. De uiteindelijke stand is 3-5 voor Nederland. Hopelijk vliegen ze de andere wedstrijden beter aan, anders is het bye bye, zwaai zwaai, en dat zou zo jammer zijn. 

Oh ja, en slippend op mijn krukken naar de woonkamer is ietsjes overdreven. Maar ik begin toch al aardig te lopen in vergelijking met een week geleden👩‍🦯👩‍🦯👩‍🦯