Meer van hetzelfde

7 en 8 juni maar in 1 belevenis. Mijn hoofd is een zeef dus ik kan me ook niet echt alles meer herinneren. Maandag begint Rob met het schilderwerk. De sleutel had hij al meegenomen dus hij kan zichzelf binnen laten. Hij blijft slapen, dat scheelt reistijd van Almere naar Santpoort. De dag kabbelt weer een beetje voort, een aantal keer gaat de deurbel en staat er weer een meneer van Postnl, DHL of anders voor de deur om datgene te bezorgen dat ik denk nodig te hebben. Een lendesteun.... je weet van gekkigheid niet meer hoe je moet zitten/liggen in je bed met een zwaar gipspoot dat je niet kan bewegen... eens lekker op je zij of buik liggen gaat voorlopig niet door. Dani pakt het ding uit, stopt het tegen mijn onderrug en weer een blij momentje... het ding helpt echt😃. Het volgende pakje is van de badmutsen... Judith een appje... ze komt dinsdagavond. Verder hoogtepuntje is vanavond weer een hockeywedstrijd om 20:00 uur. Nog tijd genoeg om weer te gaan soezen, want zoveel drukte op een dag dat trekt Marietje niet....

Dinsdag komt Ellen al lekker vroeg. Zij volgt een training voor een nieuw inkoop systeem wat haar bedrijf gekocht heeft online en gaat na de koffie aan de slag. Danielle heeft me al met het ochtendritueel geholpen en heeft verder de dag eindelijk eens wat tijd voor zichzelf. Ik lig een beetje te sluimeren maar hoor Ellen mopperen vanuit de huiskamer... Wat een training, man o man wat saai. Eh hallo: kunnen jullie hier geen voorbeeld van ons eigen product nemen? Wij hebben niets met autobanden! Ik moet lachen, echt een vriendin van mij. Even later komt ze bij me pauzeren en haar hart luchten. Interessant? Nee, echt niet. Wat is dit slecht voorbereid. Ik zit ondertussen gewoon mijn werk te doen, zegt ze, en met mij de helft van mijn collega's. Toch jammer als je een nieuw systeem van een paar ton gekocht hebt...

Verder weet ze me met veel humor weer flink te laten lachen. Weet je Ca, je moet je verhalen weer gaan opschrijven. Straks ben je het allemaal weer vergeten. Dus zo gezegd, zo gedaan, en hier ben ik weer het toetsenbord aan het plat slaan.

Ellen gaat op tijd naar huis, de sportles wacht. Maar na het eten komt Judith. Vol bewondering aanschouwt ze de badmuts en wederom barsten we in lachen uit. Dus dit moet je haren gaan wassen? We gaan het zien. Ding in de magnetron en daarna warm op mijn hoofd. Inmasseren en ja hoor, de rommel druipt mijn ogen in, dus echt iets van chemische troep aan de binnenkant. Na 3 minuten "wassen" muts weg, voelen aan het haar.... eh, tja nou ja zegt Judith we gaan het droog fohnen. Eindresultaat: niet echt succesvol. De overige 4 mutsen gaan in de doos met overgebleven spullen...