Het idee is geboren

Vanaf het begin dat we in ons nieuwe huis trokken, wisten we al dat we ooit een stukje wilden aanbouwen. Alleen nog geen idee hoe, wat en waar. Eerst maar een jaartje wonen, dan verder zien. Dat jaartje werden er uiteindelijk vijf. Ik had wel een idee, extra slaapkamer met een kantoor/hobbyruimte. Ca. 5 x 8 meter o.i.d.  Dus op zoek naar een architect. Al snel kwamen we er achter dat de offerte geen kattepis was, er hangt een aardig prijskaartje aan een architect. Toch kregen we een goede indruk van architect Otto. Bij het eerste gesprek had hij zich al goed voorbereid en had geinformeerd bij de gemeente naar de mogelijkheden. We bespraken onze wensen, vertelden wat het budget was en gaven hem een paar weken de tijd om iets te schetsen. Na enkele weken werden we blij verrast. Otto had zich goed uitgesloofd en de weken erna werd het ontwerp steeds wat groter, steeds wat mooier. Wat Otto er niet bij vertelde was het feit dat ook het prijskaartje daardoor groter werd. Daarnaast werd duidelijk dat er veel geregeld moest worden. Welke materialen, welke energiebron, deur hier of liever daar? Hebben we een vergunning nodig, mogen we wel zoveel bomen laten kappen, teveel om op te noemen. Het is net een legpuzzel die je zo vanuit de doos op tafel kiept. Help, waar moeten we beginnen? Eerst de stukjes van het kader maar zoeken, gelukkig hebben we hulp van de ervaren Otto., die uiteraard vaker met dit bijltje gehakt heeft. Alhoewel ik liever meteen naar het eindresultaat sprint, leert hij om geduld te hebben en volop te processen om tot het beste resultaat te komen. Een diepe zucht en dan in een hele, hele lage versnelling overgaan.

Met Otto hebben we na weken overleg, nog de laatste punten doorgenomen: we willen veel licht, misschien een klein puntdakje, geen 12 maar 14 meter lengte, natte ruimte, extra toilet en één grote glazen wand met schuifpanelen naar een flink terras. We bespreken nog even de wensen voor de buitenkant, van hout of van steen? Veel glas of juist niet? Mensen, wat een luxeprobleem. We googelen wat af op Internet om inspiratie op te doen. Maar hoe meer keus hoe chaotischer mijn beeld bij ons eigen ministulpje wordt. Oh ja: 'En Otto, wat zullen we op de vloer leggen?' Otto lacht wat minzaam en vertelt me voor de zoveelste keer (ik ben wat hardleers..) 'Je moet geduld hebben, de details komen later'. Ja, ja, geduld, alsof ik daar veel van meegekregen heb toen ik geboren werd (vrijdag de 13e), daar zal het dus wel aan liggen, zucht!

Otto gaat nu onze ideeën en wensen omvormen tot een indeling die volgens hem de meest gunstige is. Als we het eens zijn met de afmetingen en de juiste plaats in de tuin, dan maakt hij een constructie tekening. Ik kan niet wachten, want ik heb er nog totaal geen beeld bij hoe alles eruit komt te zien. Een buitenkant van steen of hout, veel of weinig glas, puntdakje of niet. Geduld dus!